ตามพระราชบัญญัติชื่อบุคคล พ.ศ.2505 ระบุไว้ว่า บุคคลสัญชาติไทย ต้องมีชื่อตัวและชื่อสกุล และอาจจะมีชื่อรองด้วยก็ได้ ทั้งนี้ได้อธิบายความหมายของชื่อตัว ชื่อสกุลและชื่อรองไว้ดังนี้

"ชื่อตัว" หมายความว่า ชื่อประจำบุคคล
"ชื่อรอง" หมายความว่า ชื่อประกอบถัดจากชื่อตัว
"ชื่อสกุล" หมายความว่า ชื่อประจำวงศ์สกุล

โดยหลักเกณฑ์การตั้งชื่อตัว และชื่อรอง มีดังนี้

	ต้องไม่พ้องหรือมุ่งหมายให้คล้ายกับพระปรมาภิไธย หรือพระนามของพระราชินี หรือราชทินนาม
	ต้องไม่เป็นคำหยาบหรือมีความหมายหยาบคาย
	ต้องไม่มีเจตนาในทางทุจริต
	ผู้ได้รับหรือเคยได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์ โดยมิได้ถูกถอด จะใช้ราชทินนามตามบรรดาศักดิ์เป็น ชื่อตัวจริง ชื่อรองก็ได้

สำหรับหลักเกณฑ์การตั้งนามสกุล มีดังนี้

	ไม่พ้องหรือมุ่งหมายให้คล้ายกับพระปรมาภิไธย หรือพระนาม ของพระราชินี
	ไม่พ้องหรือมุ่งหมายให้คล้ายกับราชทินนามเว้นแต่ราชทินนาม ของตน ของผู้บุพการี หรือของผู้สืบสันดาน
	ไม่ซ้ำกับชื่อสกุลที่ได้รับพระราชทานจากพระมหากษัตริย์ หรือ ชื่อสกุลที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว
	ไม่มีคำหรือความหมายหยาบคาย
	มีพยัญชนะไม่เกินกว่าสิบพยัญชนะ เว้นแต่กรณีใช้ราชทินนาม เป็นชื่อสกุล

ซึ่งคุณสามารถตรวจสอบนามสกุลได้ที่นี่



อ้างอิง:
สำนักบริหารการทะเบียน กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย http://www.dopa.go.th

ปิดหน้านี้